Interview met Jessie Gill: wat vertel je je kinderen over wiet?

Wanneer moet je je kinderen over je wietgebruik vertellen? Wat is het belangrijkste dat je hen over deze plant kunt leren? Kun je wiet roken en toch een goede ouder zijn? Lees de antwoorden op deze vragen in ons interview met verpleegster Jessie Gill.

1. Hoe kunnen we onze kinderen over wiet vertellen?

Ik vind het wel grappig dat mensen het zo spannend vinden om met hun kinderen over wiet te praten. Een van de belangrijkste dingen om te onthouden, is volgens mij dat de generatie die nu opgroeit heel andere verhalen en informatie tot zich krijgt over cannabis dan wij. Dus meestal zijn het de volwassenen die zich er ongemakkelijk bij voelen, niet de kinderen. Maar het is een heel belangrijk onderwerp om over te praten.

Ik zeg altijd tegen ouders dat we er met onze kinderen over moeten praten, net als over alcohol en seks. Want als wij het niet doen, doet iemand anders het wel. Ik vertel mensen dat je vaak het beste kunt beginnen met de vraag - al hangt dat natuurlijk af van de leeftijd van het kind: wat weet je over wiet?. En dan kom je erachter wat ze al weten en daarop kun je inhaken met: '"Oh, dat klopt niet helemaal" of "dat klopt". Het zal je verbazen wat ze allemaal al weten!

Maar het hangt natuurlijk wel van de leeftijd af wat je ze wel en niet kunt vertellen. Als je kinderen bijvoorbeeld nog jong zijn en je wiet in huis hebt, kun je als ouder zeggen: "Dat is mama's medicijn, daar moet je van afblijven". Maar ik denk dat het echt heel belangrijk is dat ouders open communiceren en de wil hebben om de vragen van hun kinderen te beantwoorden. Eigenlijk net als bij vragen over seks, alcohol of gokken, of andere moeilijke onderwerpen waar we onze kinderen over moeten leren.

2. Wanneer is daarvoor het beste moment (moeten we er zelf over beginnen of moeten we wachten tot we ze op wietgebruik betrappen?)

Ik denk dat iedereen er met zijn kinderen over moet praten, nog voordat ze de kans hebben gekregen het zelf te ontdekken. Dus als een kind het illegaal en zelf gaat aanschaffen, heb je als ouders echt een afslag gemist. Datzelfde geldt voor seks; soms hebben mensen echt veel mogelijkheden gemist om hun kids erover te vertellen, te onderwijzen en om schade te beperken.

Dus, volgens mij: hoe eerder hoe beter. Het hangt ook af van de mate waarin je kinderen ermee te maken krijgen. Als je bijvoorbeeld patiënt bent en wiet in huis hebt, moet je er meteen met je kids over praten. Ik herinner ouders er altijd aan dat er in de VS, waar ik woon, op scholen nog altijd propaganda voorkomt, en dat begint in het tweede of derde leerjaar al.

"Op school gaan ze hierover verkeerde informatie leren; op school, in lessen over de gezondheid, vertellen ze de kinderen dat marihuana gevaarlijk en dodelijk is, en al die belachelijke dingen waarvan wetenschappelijk is bewezen dat het niet waar is."

Toen ik patiënt werd, zat mijn zoon in het derde leerjaar. En ik vroeg me echt af of ik er met hem over moest praten. Het was een nieuwe vorm van medicatie voor mij en ik had ook niet met hem over andere medicijnen gesproken. Ik heb veel verschillende medicatie geprobeerd, dus ik vroeg me af waarom ik dan wel over wiet zou moeten praten.

Maar toen dacht ik er echt over na en bedacht ik me: op school gaan ze hierover verkeerde informatie leren; op school, in lessen over de gezondheid, vertellen ze de kinderen dat marihuana gevaarlijk en dodelijk is, en al die belachelijke dingen waarvan wetenschappelijk is bewezen dat het niet waar is. En ik maakte me echt zorgen over de angst die mijn zoon zou kunnen ontwikkelen als hij die informatie zou horen en daarbij zou denken: hé, ik zag mijn moeder hiermee, of: ik heb dit thuis gezien.

Dus ik besloot dat het belangrijk was dat ik mijn zoon er zelf over vertelde: dit is mijn nieuwe medicijn en dit moet je erover weten. Je moet weten dat er wereldwijd veel mensen zijn die het niet begrijpen. Het is een nieuw medicijn, en sommige mensen zijn er echt bang voor. Ik moest hem erop voorbereiden dat hij op school onjuiste informatie zou horen en ik drukte hem op het hart dat hij niet bang hoefde te zijn. Ik zei tegen hem: "Dit komt doordat je leraren er niet genoeg over weten en we gaan ons best doen om daarin verandering te brengen".

3. Wat is het belangrijkste over wiet wat onze kinderen van ons moeten leren?

Ik denk dat er veel dingen zijn die ze van ons zouden moeten leren. Bijvoorbeeld de medicinale aspecten ervan; veel kinderen zien het als een middel voor recreatief gebruik. Ik vind het dus belangrijk dat ze leren dat je het op meerdere manieren kunt gebruiken en dat het ook een positieve invloed op de gezondheid kan hebben. Maar het is ook cruciaal dat we hen vertellen dat het schadelijk kan zijn, vooral als ze ouder worden en er in hun vrienden- of kennissenkring aan worden blootgesteld.

Toen ik opgroeide, zag je niet veel mensen op tv die wiet rookten, en als dat dan wel gebeurde, was de reactie: "OMG, ze roken wiet!". Tegenwoordig zien we Elon Musk op tv cannabis roken, zijn er wereldleiders die het gebruiken en zijn er sporthelden die betrokken raken bij de wietindustrie en over hun eigen consumptie praten. Kinderen zien dat gebeuren. Het is dan ook echt belangrijk om ook met ze te praten over de schadelijke kanten van wietgebruik.

Bij ouders van oudere kinderen wijs ik er bovendien op dat het belangrijk is dat ze hun kids bewust maken van gematigde consumptie. Net zoals bij alcohol - je wilt niet dat ze te veel drinken - wil je ook niet dat ze te veel wiet gebruiken. Hoe hoger de dosis, hoe meer je gebruikt en hoe groter het risico op bijwerkingen is. Dat is volgens mij een heel belangrijk ding om met oudere kinderen te bespreken, zodat ze erop voorbereid zijn.

Ook leg ik aan ouders uit dat het belangrijk is dat ze hun kinderen de verschillen tussen wietsoorten bijbrengen. Jij kunt daarbij misschien goed op een bepaalde soort reageren, maar iemand anders kan daardoor juist last krijgen van angsten. Dus ze moeten weten dat wat hun vrienden goed en comfortabel doet voelen, op hen niet per se hetzelfde effect heeft. Voorzichtigheid is dan ook cruciaal.

En dan zijn er natuurlijk nog bepaalde kringen en plaatsen waar mensen andere drugs met wiet combineren. Denk bijvoorbeeld aan een beetje cocaïne of heroïne aan een joint toevoegen. Het komt niet veel voor, maar het is wel belangrijk dat kinderen zich hier bewust van zijn.

En net zoals je in een bar of op een feestje geen drankje moet aannemen van een vreemde, moet je ook voorzichtig zijn met wietproducten, omdat ze vervuild kunnen zijn - er kan iets in zitten wat je niet wilt consumeren.

4. Gebruiken 'goede ouders' ook marihuana?

Oh, absoluut. Heel veel zelfs. Sinds ik in het openbaar heb verteld dat ik wiet gebruik, komen er veel mensen naar me toe die zeggen: "Ik rook ook wiet, al heel lang". Het is eigenlijk heel schokkend dat mensen bang zijn om ervoor uit te komen. Maar ik doe dit al sinds 2015 en het is opmerkelijk dat veel vrouwen nu ook aangeven dat ze wiet gebruiken en denken: hé, ik ben een geweldige moeder, waarom ken ik geen andere moeders die cannabis gebruiken?

Ik bedoel, waarom is het volkomen geaccepteerd dat moeders wijn drinken? Op dit gebied zie ik echter een verschuiving. Mensen vinden het ook steeds normaler dat sommige moeders, sommige ouders, wiet gebruiken. Het is altijd een beetje scheef geweest qua acceptatie onder vaders versus moeders. Om de een of andere reden zijn papa's die wiet roken al veel langer geaccepteerd. Maar we zien eindelijk een verandering ontstaan; hoe meer mensen ervoor uitkomen en openhartig zijn over hun wietgebruik, hoe meer invloed dit op de mensen om hen heen heeft.

5. Word je als ouder lusteloos als je wiet gebruikt, en heeft dat een nadelige invloed op de focus die nodig is om voor je kinderen te zorgen?

Over het algemeen absoluut niet. Voor de gemiddelde gebruiker is wiet in veel opzichten juist positief voor de gezondheid. Het kan de slaap verbeteren, het stressniveau verminderen; en dat kan een positieve invloed op het ouderschap hebben. Veel ouders zeggen dat ze met wiet een betere connectie kunnen maken met hun kinderen; ze vinden het leuker om met hen te spelen. Maar ik denk dat het ook ontzettend belangrijk is om erover te praten. Dit product kan immers je perceptie veranderen. En het is, hoewel de kans klein is, soms ook verslavend.

Het gaat allemaal om met mate gebruiken, dat je je dosering onder controle hebt. Als iemand twee joints rookt en superstoned wordt en daardoor in slaap valt en niet meer communiceert, dan is het wat anders. Dat is overmatig wietgebruik. Het is net als bij alcohol; je kunt bij het avondeten ook prima een glas wijn drinken als je kind erbij zit en toch een geweldige ouder zijn die betrokken is bij het leven van haar kind en hem met zijn huiswerk helpen. Zo is het ook met wiet. Je kunt prima een beperkte hoeveelheid gebruiken en nog steeds een goede ouder zijn. Maar als je te veel gebruikt, is het een heel ander verhaal.

6. Is er een maximale hoeveelheid wiet, of een specifieke soort (therapeutische cannabis), die beter bij het stereotype van 'goede ouder' past?

Nee, zeker niet. En ook dat is iets wat veel mensen verkeerd begrijpen. Veel mensen zeggen: "Ik gebruik alleen medicinale marihuana". Maar mensen realiseren zich niet dat deze marihuana gewoon hetzelfde is als recreatieve wiet - het is dezelfde plant. Het gaat dus meer om de intentie en de manier waarop je het gebruikt.

Een ander ding dat mensen zich vaak niet realiseren, is dat - zoals ik al eerder zei - verschillende cultivars verschillende effecten kunnen hebben. Waar de ene cultivar je energie en een betrokken gevoel geeft, kan een andere juist een tegenovergesteld effect hebben, waardoor je juist supermoe wordt en wilt slapen. Het is dus belangrijk dat je weet hoe een soort in elkaar zit: experimenteer voorzichtig met kleine doses, zodat je kunt bepalen wat voor jou werkt.

En dat geldt ook voor consumptiemethodes. De manier waarop je wiet gebruikt, kan dus een unieke lichamelijke ervaring geven. Wiet roken vergeleken met edibles eten kan twee heel verschillende ervaringen opleveren. Als patiënt moet je dus rustig experimenteren met verschillende consumptiemethodes om erachter te komen wat voor jou het beste is.

7. Is het verkeerd als je je kind van school haalt terwijl je naar wiet ruikt?

Het is niet per se verkeerd, maar het kan op verschillende manieren wel schadelijk zijn. Op heel veel plaatsen is het nog steeds verboden. Als je ergens woont waar het legaal is, krijg je niet meteen problemen. Maar in een staat waar het illegaal is, kun je de voogdij over je kinderen verliezen; je kunt gearresteerd worden. Als ouder doe je natuurlijk alles wat je kunt om je kinderen te beschermen en ze tot verantwoordelijke volwassenen te helpen opgroeien.

Ook zijn er in diverse gemeenschappen nog steeds veel mensen die vastzitten in het idee dat wiet verboden is. Zij geloven nog steeds dat cannabis slecht is. Als ouders in zo'n gemeenschap naar wiet ruiken als ze hun kinderen naar school brengen, kunnen de kids daardoor buiten de groep vallen. Wees je hier dus bewust van en wees bereid erover te praten als je het in het openbaar consumeert. Je kunt overigens op meerdere manieren voorkomen dat je naar wiet gaat ruiken. En omdat veel mensen het nog steeds veroordelen, moedig ik patiënten aan om daar rekening mee te houden.

"Volgens mij is het daarom essentieel dat scholen er onderwijs over geven, maar dat moet dan wel op feiten gebaseerd zijn."

8. Moet je met je kinderen over psychische aandoeningen in de familie praten?

Ja, dat is absoluut belangrijk. Het is zelfs cruciaal. Het is heel zeldzaam, maar uit onderzoek weten we dat een klein percentage van de bevolking - een fractie - vatbaar is voor psychische aandoeningen met psychoses, bijvoorbeeld schizofrenie.

Je kunt daar een genetische aanleg voor hebben. Dus als iemand in het verleden last heeft gehad van schizofrenie, is het risico op een psychose bij het consumeren van THC ook groter. En daar praten veel ouders niet over - over geestesziekten. Dat is een onderwerp dat in veel families geheim wordt gehouden. Zij denken: ik ga de kids niet vertellen over hun oom die werd behandeld voor schizofrenie, daar praten we niet over. En het is zo belangrijk, kinderen moeten dat juist wel weten. Hun vrienden roken misschien een joint en zijn daarna helemaal in orde; ze hebben plezier en voelen zich ontspannen. Maar als zo'n aandoening in de familie voorkomt, heb je misschien een genetische aanleg voor psychoses. En als je dan een joint rookt, kun je daardoor een traumatische episode ervaren die daarna hopelijk weer verdwijnt. Maar soms weten we het ook niet eens; er is niet veel onderzoek naar gedaan.

Dus het is in dit opzicht absoluut noodzakelijk om de familiegeschiedenis te bespreken. Kinderen moeten weten of ze meer risico lopen dan hun vrienden. En nogmaals, het is super, super zeldzaam. Het zal de meeste mensen niet treffen en er zijn ook genetische testen om te achterhalen of je dat bepaalde gen hebt. Maar het is zeker belangrijk dat kinderen zich er bewust van zijn.

9. Moet je thuis je wiet voor je kinderen verstoppen?

Ik denk het niet. Maar het hangt ook echt af van de wetgeving. Het is in ieder geval niet verstandig dat kinderen afweten van illegale activiteiten - dat is een enorme last voor ze. Sommige ouders zeggen daarover: "Oh, ik kan mijn kinderen prima vertellen dat ik in het geheim marihuana gebruik". Maar dat is niet eerlijk tegenover het kind, het kan zelfs gevaarlijk zijn. Het is voor kinderen een enorme last om te dragen. En één kleine misstap, een beetje verwarring kan de hele familie al dramatisch beïnvloeden; het kan je gezin verwoesten. En als kinderen daarmee moeten leven, kunnen ze daar hun leven lang last van hebben.

Dus als het om een illegale situatie gaat, moeten ouders hun kinderen volgens mij nooit vertellen dat ze illegaal wiet gebruiken. Of ze moeten hun uiterste best doen om te zorgen dat het met geen mogelijkheid kan worden ontdekt. Maar daar waar het legaal is, en dat is tegenwoordig op veel plekken zo, is het volgens mij niet goed als ouders het verbergen. Want, zoals ik al eerder zei, je kinderen krijgen er sowieso mee te maken en je weet niet welke kennis ze precies opdoen. Misschien zijn ze er wel bang voor. De kans bestaat dat er op school leraren zijn die hen onjuiste, schadelijke en beangstigende informatie hebben gegeven. Als ze dan in huis wiet tegenkomen of ruiken, kan dat heel beangstigend zijn en zullen ze het misschien niet begrijpen.

Dus als je ergens woont waar wietgebruik legaal is, moet je er als ouder volgens mij altijd met je kinderen over praten. Persoonlijk berg ik mijn wiet op - gewoon als voorzorgsmaatregel - ik wil me er geen zorgen over hoeven maken. Ik ben niet bang dat mijn kinderen het gaan nemen, maar als hun vrienden langskomen, wil ik liever niet dat het zichtbaar is. Dat geeft me gemoedsrust. En ik adviseer dat ook ten zeerste bij alcohol en voorgeschreven medicijnen - de meeste mensen bergen die dingen niet op, terwijl ze wel dodelijk kunnen zijn. Ik denk dus dat er veel manieren zijn om dit op een verantwoorde manier te benaderen en er met je kinderen over te praten. Maar dat ligt er maar net aan waar je woont en hoe de wetgeving daar is.

10. Vind je dat er op school lessen moeten komen over wiet, en misschien ook over andere recreatieve drugs, zodat onze kinderen betrouwbare informatie krijgen?

Hier in New Jersey, en ik weet dat het in veel andere staten net zo is, krijgen kinderen al les over wiet en andere drugs. Maar er wordt onverantwoordelijke, onnauwkeurige informatie gedeeld die echt schadelijk is. Hier in New Jersey, leert het D.A.R.E-programma (ons onderwijsprogramma over drugs) kinderen nog steeds dat wiet het equivalent van heroïne is. En als ze zien dat mensen het gebruiken en er niets van krijgen, weten ze dat dat niet klopt. En dat kan zeer schadelijk zijn, omdat ze niet meer weten wat waar is en wat niet.

Een kind kan bijvoorbeeld zeggen: "Je zei dat wiet slecht is, maar ik zie dat Elon Musk het rookt en dat het prima met hem gaat; hij is zelfs miljardair. Dus blijkbaar lieg je erover". Maar het wordt pas echt een uitdaging als ze dergelijke verbanden gaan leggen met andere drugs: "Je vertelde me dat heroïne slecht is, maar over wiet heb je gelogen, dus hoe erg kan heroïne dan zijn?". En helaas komt dat maar al te vaak voor. Volgens mij is het daarom essentieel dat scholen er onderwijs over geven, maar dat moet dan wel op feiten gebaseerd zijn. En daar zijn we nog lang niet, zelfs niet in onze gezondheidslessen, zelfs niet in onze wetenschapslessen; de boeken zijn achterhaald.

Het belangrijkste is nog wel dat de leraren onjuiste informatie over het onderwerp hebben gekregen. Ze zijn dus getraind om verkeerde informatie te verstrekken. En daar moeten we volgens mij absoluut iets aan doen. Maar ik denk dat dat binnen niet al te lange tijd ook gaat veranderen. En ik denk dat ouders daarin echt de vrijheid moeten nemen. Zo kunnen ze tegen hun kinderen zeggen: "Hé, kijk eens wat hier staat. Dat klopt niet. Het zit zo en zo..."