Deze planten en schimmels produceren ook cannabinoïden

Cannabinoïden. Alleen al vanwege de naam van deze chemische klasse lijkt het alsof ze alleen in cannabis voorkomen. Hoewel wetenschappers cannabinoïden weliswaar voor het eerst in cannabis hebben gevonden, blijken de stoffen ook in een groeiende lijst van andere planten- en schimmelsoorten te zitten. Sommige hiervan zijn bekend en heb je waarschijnlijk zelfs in je keuken staan. Andere zijn juist niet zo bekend en exotisch.

De cannabinoïden THC en CBD zijn de supersterren van de cannabiswereld. De eerste is verantwoordelijk voor de bedwelmende, euforische effecten van wiet. De laatste zorgt juist voor een helder, niet-bedwelmend effect. Maar afgezien van deze twee cannabinoïden, produceert wiet nog meer dan honderd andere! Tegenwoordig zijn cannabisonderzoekers redelijk bekend met CBG, CBC en THCV, maar ze krijgen nog maar net inzicht in de rest.

Wat is nu precies een cannabinoïde?

De legendarische wietwetenschapper dr. Raphael Mechoulam heeft THC ontdekt, en deed in 1979 voor het eerst een poging om cannabinoïden te definiëren. Hij classificeerde ze, samen met hun carbonzuren, als een groep verbindingen die in Cannabis sativa zitten.^[1]

Cannabinoïden worden gedefinieerd als moleculen die een interactie met de receptoren van het endocannabinoïdesysteem (ECS) aangaan.^[2] Omdat het ECS bijna elk lichaamssysteem tot op zekere hoogte reguleert, zijn onderzoekers zich gaan richten op moleculen die dit uitgebreide netwerk kunnen beïnvloeden.

De nieuwe definitie van cannabinoïden heeft de zoektocht naar interessante chemicaliën enorm verbreed. Vooral omdat een groeiende lijst van organismen cannabinoïden of cannabinoïde-achtige stoffen blijkt te bevatten.

• Eerst iets over cannabimetische activiteit

'Cannabimimetica' is een concept dat vaak in de wetenschappelijke literatuur opduikt. Het verwijst naar niet van cannabis afgeleide moleculen die de effecten van klassieke cannabinoïden op ECS-receptoren nabootsen. Volgens recente definities voldoen veel van deze verbindingen echter ook aan de farmacologische definitie van een cannabinoïde. Toch hebben sommige cannabimimetica geen interactie met ECS-receptoren. In plaats daarvan beïnvloeden ze andere componenten van het systeem, zoals de enzymactiviteit.

Een voorbeeld is ook in wiet te vinden. Waar moleculen als THC, CBD en CBG vanwege hun moleculaire structuur als cannabinoïden worden geclassificeerd, wordt vanuit farmacologisch oogpunt inmiddels ook een toenemend aantal van cannabis afgeleide terpenen als cannabinoïden beschouwd, ondanks dat ze een andere chemische samenstelling hebben.

Een studie uit 2021, gepubliceerd in Scientific Reports, vond bijvoorbeeld dat de terpenen α-humuleen, geraniol, linalool en β-pineen zich binden aan de CB1-receptor, dezelfde receptor waarop THC inwerkt om psychotrope effecten uit te oefenen.^[3]

Waarom maken planten (en schimmels) cannabinoïden aan?

De organismen die deze verbindingen produceren, doen dit voornamelijk om zichzelf te beschermen. Cannabinoïden vallen in een chemische categorie die bekendstaat als 'secundaire metabolieten'.

Terwijl primaire metabolieten direct betrokken zijn bij de structuur, groei en reproductie van een plant, zijn secundaire metabolieten een botanische vorm van chemische oorlogsvoering. Deze moleculen worden namelijk geproduceerd om ongedierte en herbivoren af te schrikken, en het organisme zelfs tegen ultraviolette straling te beschermen.

Maar waarom hebben ze dan zo'n specifiek effect op het menselijk lichaam? Dat is inderdaad een hele goede vraag. Sommige mensen geloven dat dit intelligent ontwerp is, maar anderen beweren dat we samen met cannabinoïde-producerende organismen zijn geëvolueerd.

Hieronder maak je kennis met diverse planten- en schimmelsoorten die cannabinoïden of andere chemicaliën produceren die het ECS beïnvloeden. Veel studies onderzoeken op dit moment nog het klinische potentieel van deze moleculen, maar laten we alvast eens kijken wat al bekend is.

Zonnehoed (Echinacea)

Alle negen soorten die deel uitmaken van het geslacht Echinacea, algemeen bekend als 'zonnehoed', komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De oorspronkelijke bewoners in dit gebied gebruikten deze planten voor holistische doeleinden. Tegenwoordig zit zonnehoed vaak in preparaten als thee, tincturen en capsules. Wetenschappers proberen daarbij de belangrijkste actieve stoffen die erin zitten, bekend als 'alkamiden', beter te begrijpen.

Deze stoffen lijken qua chemische structuur sterk op bepaalde endocannabinoïden in het menselijk lichaam, namelijk anandamide en 2-AG. Vroege onderzoeken hebben aangetoond dat alkamiden samenwerken met de twee belangrijkste ECS-receptoren, cannabinoïde receptor 1 (CB1) en cannabinoïde receptor 2 (CB2).^[4] Ook vertonen de stoffen activiteit op peroxisoom proliferator-geactiveerde receptoren (PPAR's). Dit zijn receptoren die deel uitmaken van het 'uitgebreide endocannabinoïdesysteem'.

Champagneblad (Acmella oleracea)

Deze vreemde plant stuurt een elektrisch schokje door je mond: de eetbare meerjarige bloemplanten zien er niet alleen mooi uit, maar laten de tong ook tintelen wanneer je op de bloemen kauwt. Hierdoor zijn ze een zogeheten 'novel food item'.

In Brazilië en Argentinië gebruiken culturen deze bloem traditioneel om kiespijn te verzachten. Hoewel nog uitgebreid onderzoek nodig is om dit te bewijzen, hebben wetenschappers al wel ontdekt dat champagneblad een stof produceert die 'spilanthol' wordt genoemd, die zich aan de CB2-receptor bindt.^[5]

Hoewel de stof niet erg effectief bindt, vertoont het nog steeds een zekere mate van affiniteit. En omdat de CB2-receptor een belangrijke rol speelt bij de immuunrespons, zouden toekomstige studies weleens kunnen wijzen op iets wat deze traditionele culturen al op het spoor waren.^[6]

Strobloem (Helichrysum umbraculigerum)

Deze snelgroeiende vaste plant ontwikkelt zwavelgele bloemen. De paraplu-achtige bloemplanten komen oorspronkelijk voor in Zuid-Afrika, van de hooglanden van Zimbabwe tot de Oost-Kaap.

In deze felgekleurde soort vind je echter geen THC of CBD. In plaats daarvan produceert deze plant een naaste neef van CBG. Onderzoeken beweren exact hetzelfde molecuul in de plant te hebben gevonden, maar verdere studies hebben dit niet kunnen bevestigen. In een in 2018 uitgevoerd onderzoek werd echter wel een fenethylanaloog van CBG gevonden, bekend als 'heli-CBG'.^[7]

Onderzoek naar deze soort bevindt zich nog in een vroeg stadium en wetenschappers hebben te maken met strenge beperkingen en moeite met het verkrijgen van monsters. Veel is dus nog onbekend, maar sommige onderzoekers geloven wel dat strobloem de kracht bezit om psychoactieve cannabinoïden te produceren.

Levermos (Radula marginata)

Het lijkt misschien vreemd dat ook levermos cannabinoïden bevat. Deze soort, afkomstig uit Nieuw-Zeeland, behoort tot planten die 'bryophytes' worden genoemd. Deze soorten hebben geen wortels of vaatweefsel en halen in plaats daarvan water en voedingsstoffen uit de lucht.

Maori-genezers in dit gebied gebruiken van oudsher levermos om de lever en het spijsverteringsstelsel te ondersteunen. Maar inmiddels heeft deze bescheiden soort ook de aandacht getrokken omdat ze cannabinoïden kan produceren.

Onderzoek in Frontiers in Plant Science heeft de sequentie van levermos bepaald en genen gedetecteerd die betrokken zijn bij de biosynthese van cannabinoïden, evenals analogen van CBGA.^[8] Maar de plant produceert niet alleen voorlopers van bekende cannabinoïden. Verder chemisch onderzoek heeft namelijk ook een psychoactief molecuul ontdekt dat sterk lijkt op THC en als 'perrottetinene' (PET) bekendstaat. Dit heeft geleid tot een stijging in het aantal internetverkopen van levermos om een 'legale high' te ervaren.^[9]

Zwarte peper (Piper nigrum)

Zwarte peper over roerbakgerechten en soep strooien geeft er een pittige draai aan, maar het voegt ook cannabinoïden aan je eten toe! Het bevat namelijk een molecuul dat bekendstaat als 'bèta-caryofylleen', dat zowel een terpeen als een cannabinoïde is. Het is zelfs een van de meest voorkomende terpenen in wiet, en geeft pittige en zoete smaaktonen aan veel soorten.

Omdat het molecuul ook voorkomt in gewone kruiden, zoals kruidnagel, basilicum en oregano, noemen onderzoekers het een 'voedingscannabinoïde'.^[10] Bèta-caryofylleen bindt aan de CB2-receptor en lopende studies onderzoeken nu of de stof kan helpen bij het beheersen van ontstekingen, het versnellen van de genezing van breuken en het aanpakken van angst en depressie.

Daarnaast bevat zwarte peper een molecuul dat endocannabinoïde-niveaus beïnvloedt. Zo remt de verbinding guineesine de opname van anandamide en verhoogt het tijdelijk de circulerende niveaus ervan.^[11] Toekomstige studies zullen waarschijnlijk gaan kijken of de stof ook een rol kan spelen bij klinische endocannabinoïde-deficiëntie en andere aandoeningen.

Chocolade (Theobroma cacao)

Chocolade groeit letterlijk aan bomen. En dat is geen grapje! Voordat chocolade verpakt in de supermarkt verschijnt, begint het zijn leven in de vorm van cacaobonen. Dit zijn de gedroogde en gefermenteerde zaden van cacaovruchten.

Chocolade komt oorspronkelijk uit de Amazone en heeft een lange en rijke geschiedenis. De Maya's gebruikten het bijvoorbeeld bij spirituele ceremonies en de Azteekse keizer Moctezuma II dronk cacaodrank uit een gouden beker. Tegenwoordig eten mensen vooral chocolade als opkikkertje. Maar waarom geeft dit lekkere tussendoortje ons zo'n goed gevoel? Nou, aangenomen wordt dat chocolade de endocannabinoïde anandamide bevat.

Net als THC bindt anandamide zich aan de CB1-receptor, wat een positieve invloed op de stemming heeft. De anandamide-spiegel stijgt ook tijdens het sporten. Als je weleens de euforie van de 'runner's high' hebt ervaren, weet je hoe goed je je door anandamide kunt voelen!^[12]

Sommige onderzoekers zijn er echter niet van overtuigd dat chocolade zelf anandamide bevat. In plaats daarvan suggereren ze dat bepaalde moleculen enzymen remmen die het natuurlijke niveau van anandamide reguleren.

Zwarte truffels (Tuber melanosporum)

Zwarte truffels lijken wel wat op paddo's, maar ze bevatten geen psilocybine. In plaats daarvan zit er in deze onder de grond levende sclerotia het 'geluksmolecuul' anandamide. Onderzoekers hebben ontdekt dat deze beroemde culinaire schimmels de genen bezitten die nodig zijn om endocannabinoïden en bijbehorende enzymen te produceren.

Ze missen echter de traditionele cannabinoïde-receptoren die bij een groot aantal diersoorten zijn aangetroffen.^[13] In plaats van deze moleculen te gebruiken om conventionele ECS-receptoren te beïnvloeden, blijkt dat truffels afhankelijk zijn van endocannabinoïden om melanine aan te maken, wat hun zwarte buitenkant vormt.

De aanwezigheid van anandamide in zwarte truffels roept de vraag op of mensen wellicht daarom bereid zijn zoveel voor deze delicatesse te betalen. Met een prijs van € 1500,-/kg zouden deze vlezige bosjes mycelium meer moeten bieden dan alleen een goede smaak, zou je denken.

Chinese Rododendron (Rhododendron sinogrande)

Deze groenblijvende struik is te vinden op een hoogte van drieduizend meter in het zuidwesten van China en het noordoosten van Myanmar. Hij wordt zo'n tien meter hoog en heeft grote trossen crèmegele bloemen. Hoewel hoofdzakelijk te vinden als sierstuk in tuinen, produceert deze soort ook moleculen waar onderzoekers zeer geïnteresseerd in zijn.

In 2011 ontdekten wetenschappers uit Japan twee cannabinoïde-achtige stoffen in de plant, bekend als 'anthopogocyclolic acid' en 'anthopogochromenic acid'. Bovendien vonden ze vijf cannabinoïde-analogen, waaronder een CBC-type, CBL-type en CBT-type.^[14] Maar daarmee houdt de fytochemische complexiteit niet op! Een ander onderzoek naar deze soort in 2020 onthulde namelijk nog eens twintig meroterpenen die onderzoekers momenteel op ontstekingsremmende eigenschappen testen.^[15]

Toekomstige studies zullen hopelijk aantonen hoe deze stoffen het ECS beïnvloeden en of er synergie tussen bestaat.

Kava (Piper methysticum)

Menselijke culturen zijn erg divers. Maar ze hebben wel vaak iets gemeen: het gebruik van planten om het bewustzijn te veranderen. Oorspronkelijke bewoners van eilanden verspreid over de Stille Oceaan, waaronder Tonga, Fiji en Vanuatu, gebruiken voor dit doel kava.

Tegenwoordig gebruiken mensen nog steeds kava-repen en andere bereidingen van de plant. De wortels bevatten actieve stoffen die bekendstaan als 'kavalactonen', die euforische en ontspannende sensaties geven en je sociale vaardigheden verbeteren. Momenteel onderzoeken wetenschappers of deze moleculen effect hebben op psychische aandoeningen, zoals angst.^[16] Deze effecten zijn niet anders dan die van wiet, en de kavalacton yangonine bindt zich ook aan de CB1-receptor. Dit is dezelfde receptor die door THC geactiveerd wordt om een high te produceren.^[17]

Wortelen

De welbekende wortel. Je hebt deze waarschijnlijk al honderden malen in je leven gegeten - gestoofd, gestoomd, geroosterd of vers. Hoewel je je vast wel bewust bent van de voordelen van het caroteengehalte ervan, is de kans groot dat je je niet hebt gerealiseerd dat je bij elke hap ook cannabinoïden binnenkrijgt.

Jazeker! Wortelen bevatten een cannabinoïde met de naam 'falcarinol', die zich aan de CB1-receptor bindt.^[17] In tegenstelling tot agonisten als THC, werkt falcarinol op deze receptor in als een antagonist, wat betekent dat het tijdelijk andere liganden blokkeert zich aan de receptor te binden. Wetenschappers onderzoeken momenteel de rol van CB1-antagonisten bij aandoeningen als obesitas. Hoewel de cannabinoïde veelbelovend is op dit gebied, vormen de allergische eigenschappen ervan ook een groot struikelblok.

Brassica

Het geslacht Brassica omvat broccoli, bloemkool, raap, koolrabi, kool en vele andere planten. Interessant is dat deze heerlijke groenten allemaal van dezelfde plant komen. De diversiteit hebben we te danken aan selectief kweken.

Als je groenten uit de Brassica-familie aan je maaltijd toevoegt, profiteer je van de voordelen van vele vitamines, mineralen en krachtige antioxidanten. Maar deze familie van groenten bevat ook een cannabinoïde die in het hele geslacht voorkomt. Zo werkt de voedingsindool DIM als een gedeeltelijke agonist van de CB2-receptor. Lopende onderzoeken testen of dit molecuul een gunstige rol kan spelen bij tumoren, virale en bacteriële infecties en ontstekingen.^[18]

Otanthus maritimus

Dit aromatische meerjarige kruid behoort tot de madeliefjesfamilie en houdt van het warme en droge klimaat rond de Middellandse Zee, waar het in zand groeit. Het speelt een belangrijke ecologische rol door duinen te stabiliseren.

Traditionele culturen in dit gebied gebruikten de plant om het lichaam te ontspannen en het immuunsysteem te stimuleren. Geïntrigeerd door het historische gebruik, hebben wetenschappers tijdens fytochemisch onderzoek terpenen, flavonoïden en cannabinoïden in de plant ontdekt. Extracten van de plant bevatten verschillende interessante verbindingen, met name alkylamiden, die aan zowel CB1- als CB2-receptoren binden.^[19] Verdere studies zijn echter nog nodig om de relevantie van deze bevindingen voor mensen te achterhalen.

Maca (Lepidium meyenii)

Als je weleens een natuurvoedingswinkel bent binnengelopen, heb je het woord 'maca' vast ook wel gezien. Ook bekend als 'Peruaanse ginseng', is deze wortel uit de Andes de laatste jaren enorm populair geworden als superfood. Het zit daarbij boordevol vitamines, mineralen en polyfenolen.

Het toevoegen van maca aan je dieet voorziet je lichaam niet alleen van allerlei belangrijke voedingsstoffen, het bevat ook alkylamiden, die het ECS moduleren. Maca bevat echter geen moleculen die direct aan ECS-receptoren binden. In plaats daarvan zitten er vetzuren met een lange keten in, 'macamiden' genaamd, die anandamide-afbrekende enzymen kunnen remmen. Hierdoor kan het lichaam een soort van high ervaren.^[20]

Kardinaalsmutsfamilie (Celastraceae)

De Kardinaalsmutsfamilie, of Celastraceae, omvat meer dan 1300 soorten struiken, lianen en bomen die voornamelijk in tropische klimaten groeien. Veel leden van deze familie produceren een secundaire metaboliet die zich met het ECS bindt.

Het terpeen pristimerin verstoort de activiteit van een enzym dat 'monoacylglycerol lipase' wordt genoemd, beter bekend als 'MAGL'.^[21] Dit eiwit helpt de endocannabinoïde 2-AG af te breken, een ligand die belast is met het reguleren van talloze fysiologische functies, waaronder de eetlust, immuunfunctie en pijnregulatie. Net zoals FAAH-remmers potentieel vertonen bij endocannabinoïde-deficiëntie, kan pristimerin een biologische tegenhanger van anandamide, 2-AG, stimuleren.

Kurkuma (Curcuma longa)

Deze kleurrijke specerij, lid van de gemberfamilie, wordt in verschillende culturen aanbeden. Zo neemt het een speciaal plekje in bij de Ayurveda en traditionele Chinese holistische praktijken. Recente studies hebben daarbij onderzocht of deze plant ontstekingsremmend potentieel heeft. In sommige onderzoeken wordt zelfs gekeken naar het gebruik van wiet en kurkuma als een tweeledige behandeling voor spijsverteringsziekten.^[22]

Veel voordelen van kurkuma komen voort uit het stofje curcumine, een polyfenol dat met het ECS samenwerkt. Dit molecuul bindt zich aan CB1- en CB2-receptoren en verhoogt het endocannabinoïdegehalte in de hersenen. Studies tonen ook aan dat curcumine zorgt voor opregulatie van de expressie van CB2 en neerwaartse regulatie van CB1. Dit mechanisme wordt onderzocht vanwege het nut ervan bij leverfibrose.^[23]

Hop (Humulus lupulus)

Hop en wiet hebben enkele opvallende overeenkomsten. Ten eerste behoren ze allebei tot de familie Cannabaceae, die uit 170 soorten bestaat. Beide hebben ook glandulaire trichomen die een hoog gehalte aromatische terpenen produceren. Bierbrouwers gebruiken deze om bier die speciale smaak te geven. Hop bevat geen traditionele cannabinoïden, maar produceert wel de CB2-agonist bèta-caryofylleen, naast andere terpenen die ook in wiet zitten, zoals myrceen en humuleen.

Thee (Camellia sinensis)

Iedereen houdt wel van een lekker warm kopje thee. Je kunt bijvoorbeeld wat zetten als je zin hebt in een beetje cafeïne en de zoetheid van wat suiker. Maar thee voorziet het lichaam ook van antioxidanten en moleculen die de botten versterken en de gezondheid van het hart ondersteunen.

Catechinen zijn een van de meest interessante stofjes in de theeplant. Deze moleculen bieden niet alleen een immuunversterkend en neuroprotectief potentieel, maar binden zich ook aan ECS-receptoren, met name die in het centrale zenuwstelsel.^[24]

Wijnruit (Ruta graveolens)

Ruta graveolens is een sierplant die inheems is op het Balkan-schiereiland. Ze staat ook wel bekend onder de meer gebruikelijke naam 'wijnruit'. De plant wordt al eeuwenlang in de keuken gebruikt en middeleeuwse artsen gebruikten het om het gezichtsvermogen te verbeteren en winderigheid te verdrijven.

In de zoektocht naar fytocannabinoïden ontdekten wetenschappers de aanwezigheid van rutamarin in deze soort. Experimenten tonen aan dat dit derivaat van cumarine zich bindt aan de CB2-receptor, waardoor het in de toekomst mogelijk een rol kan spelen bij cannabinoïdetherapieën.^[25]

Magnolia officinalis

Deze grote boom, die momenteel met uitsterven wordt bedreigd, komt voor in de bergen en valleien van China. Traditionele Chinese helers gebruiken de bast ervan om slijm te verminderen en de slaap te bevorderen. Bij het analyseren van extracten van de boom, hebben wetenschappers ontdekt dat deze verschillende cannabinoïden bevat.^[26]

Het molecuul magnolol gedraagt zich als een CB2-agonist, wat betekent dat het de receptor slechts in geringe mate activeert. Het stofje honokiol daarentegen activeert de CB1-receptor volledig. Een andere stof die in de boom zit, bekend als 'trans-isomagnolol', activeert een receptor genaamd 'GPR55', misschien in de toekomst wel de CB3-receptor.

Protium heptaphyllum B.

Deze boom behoort tot de familie Burseraceae en produceert aromatische hars boordevol farmacologisch actieve moleculen. Traditioneel werd het gebruikt om het lichaam te ontspannen, maar recente analyses hebben in deze kleverige substantie de triterpeen β-amyrine gedetecteerd. Deze chemische stof komt voor in diverse planten en schimmels, en werkt met het ECS samen. De metaboliet fungeert als een antagonist van de CB1-receptor en remt ook MAGL, wat suggereert dat het helpt de 2-AG-spiegel tijdelijk te verhogen.^[19]

Chilipepers

Houd je van pittig eten? Elke keer dat je pepers eet, kun je het molecuul capsaïcine bedanken voor de pittigheid die je ervaart. Deze stof heeft dit effect door zich te binden aan een receptor die 'TRPV1' wordt genoemd.

Maar deze receptor doet nog meer dan hitte detecteren. Het is namelijk ook bij de pijnsignalering en de functie van immuuncellen betrokken. Cannabinoïden als CBD en de endocannabinoïde anandamide binden zich ook aan deze receptor, waardoor sommige wetenschappers TRPV1 bestempelen als de derde cannabinoïde-receptor. Hierdoor zou capsaïcine ook voldoen aan de definitie van een cannabinoïde.^[27]

Cordyceps annulata

Zoals we al zagen bij zwarte truffels, zijn cannabinoïden niet beperkt tot het plantenrijk. Schimmels vormen een apart rijk en staan genetisch dichter bij dieren dan bij planten. Het geslacht Cordyceps is niet alleen buitengewoon in de wereld van de schimmels; het is ook een bizarre weergave van Moeder Natuur.

De sporen van dit geslacht infecteren diverse insecten, nemen hun lichaam over met een myceliumnetwerk en laten vruchtlichamen uitgroeien om zo meer sporen te kunnen verspreiden. Cordyceps-paddenstoelen hebben een lange geschiedenis van gebruik en zijn erg geliefd bij Chinese holistische praktijken. De soort Cordyceps annulata produceert dihydrobenzofuranen die bekendstaan als 'annulatinen', en die binden aan de CB1- en CB2-receptoren.^[28]

Het gewoon elfenbankje (Trametes versicolor)

Deze veel voorkomende schimmel ontbindt het rottende hout van meer dan zeventig boomsoorten en groeit in een plankachtige formatie. De karakteristieke concentrische cirkels en het gladde, witte oppervlak maken hem gemakkelijk te herkennen. Hoewel deze schimmels op het eerste gezicht niet heel bijzonder lijken, bevatten deze krachtpatsers polysachariden, oftewel complexe koolhydraten. Deze worden momenteel in Japan als adjuvante kankertherapie gebruikt. Eén zo'n polysacharide is polysaccharide peptide (PSP), die zich aan CB2-receptoren bindt. Wetenschappers onderzoeken of dit mechanisme kan helpen om pijn en ontstekingen te verlichten.^[29]

Chaga (Inonotus obliquus)

Chaga-paddenstoelen zijn mysterieuze levensvormen. Mycologen zijn dolblij als ze deze zeldzame soort tegenkomen, en velen volgen het voorbeeld van het Khanty-volk uit Siberië door er thee van te maken.

De chaga staat ook wel bekend als de 'koning van de therapeutische paddenstoelen', maar is technisch gezien geen paddenstoel. Het vormt daarentegen een dichte zwarte massa aan de zijkant van bomen, ook wel 'sclerotium' genoemd. Chaga bevat diverse intrigerende verbindingen, waaronder betulinezuur, een triterpeen dat met CB1- en CB2-receptoren interageert.^[30] Momenteel onderzoeken wetenschappers of deze stof ontstekingsremmend, antioxiderend en immunomodulerend potentieel biedt.

Cannabinoïden vind je overal

Cannabinoïden komen zeker niet alleen in de wietplant voor. Hoewel wetenschappelijk onderzoek naar deze plant heeft geleid tot de ontdekking van deze moleculen, blijkt dat deze stoffen in nog veel meer organismen zitten.

Cannabinoïden staan aan de basis van veel unieke effecten van planten- en schimmelsoorten, en onderzoekers hebben nog maar het topje van de ijsberg ontdekt. De komende jaren zullen we waarschijnlijk dan ook nog veel meer andere organismen ontdekken die cannabinoïden blijken te bevatten.